Sabahtan öğlene rutin
bir gündü. Uyanış, çizgifilm kanallarını seyretme, o sırada
kahvaltı... ama bugün kızımı sabahtan 1 saat kadar yalnız
bıraktım. Tek başına kalabileceğini söyledi. Gerçi abisi okula
gitmeyip beklemiş. Eve gelince de benle beraber tapuya geldi. Öğlen
okula götürdüm. Dün yanına almadığı parayı almış. Dondurma
alacak ama para eksik... tamamladım. Akşam da ben almaya gittim.
Okul çıkşı en son ayşe çıktı. Artık bekelmekten endişelenip
okula giriyordum nerdeyse... güle oynaya eve geldik. Dönüş
yolunda abdal fırından açma alıp yediği için evde yemek yemedi.
Ders çalışması hatırlatılınca da kendini odaya kapattı. Ödev
yapmaktan nefret ediyor. Aynı benim gibi... ben nefret etmez ama
gereksiz bulurdum. Ayşe sevmiyor mu yoksa gereksiz mi buluyor, onu
henüz tespit edemedim. Yarın sabah erkenden benimle afyona gelme (
ve güneşin doğuşunu görme) planı suya düştü. Annesi yarın
evde kalacakmış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder