bugün ayşeyi öğlen
okula gitmeden önce babannesinin evinin önünde abisiyle birlikte
gördüm ilk olarak. Ayşeye sarılıp, “artık deden yok, kızım”
dedim. Ya da ona benzer Bir şey dedim. Tam hatırlamıyorum. Ayşe
anladı mı, onu da bilmiyorum. Sonra akşam bir ders önce okuldan
aldılar. Cenaze için ablası da gelmişti. Ablası ve annesi
birlikte aldılar. Şaşırmıştır herhalde. Dedesinin öldüğünü
alıştıra alıştıra, rehber öğretmenle birlikte söylemeyi
düşünüyordu annesi... ama yolda konuşurlarken, konu oraya
gelivermiş. Bazen sevdiklerimizin uzakta olabileceğinden ve
yanımıza gelemeyeceğinden bahsederlerken, annesi, ablasını örnek
vermiş ve dedesinin öldüğünden bahsetmeye başlayacakken, ayşe
“ölürsün, sonra da mezar” deyivermiş. Annesi, dedesinin
gökyüzünden bize baktığından bahsedince, ayşe ”yukardan bana
mı bakıyor?” diye sormuş. Bir de; servis şöföründen rica
etmişler. Servisle gelmişler. Tüm akşam gece babannesinin
evindeydi. Elif serra ve diğer çocuklar vardı. Bol bol oynadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder