15 OCAK 2014 ÇARŞAMBA

9.00 a doğru ağlayarak salona geldi. öksürüyor. dün de öksürüyordu. balgamı çıkaramıyor derken o kadar şiddetli öksürmeye başladı ki, nihayet balgamı çıkardı. hatta birazcık kustu bile... balgamdan kurtulduk inşallah... annesinin yanına yattı. (annesi evde) öğlene doğru uyandılar ikisi de... annesiyle kahvaltı etti. babannesi geldi. ona sırtını döndü ama sonra yanına gitti. Öğleden sonra sağlık ocağına gittik. Yol boyu kucak istedi. bir süre taşıdım ama dizim çok fena acıyor. yere indirdim. annesiyle ikimiz tutup uçtu uçtu falan yaptık. biraz da yürüdü. doktora vardık. sağlık ocağında kendi dengi çocuklar var. onlarla ilgileniyor. doktorun yanına girdik. hemen kurşunkalem ve kağıt alıp birşeyler çizmeye başladı. sonra doktor muayene etmeye başladı. hiç sesini çıkarmadan ama endişeli bir halde doktorun dediklerini yapıyor. Annesi sürekli teminat veriyor, bu sefer pamuk yok diye (eskişehirdeki hastalık) doktor sırtını, göğsünü falan dinledi. çıkışta kalemleri geri bıraktırdık diye kızdı. doktor amcası ona pembe kalem verdi ama kızdı istemedi. kalemi masaya geri bıraktı. ille de kurşunkalemleri istiyor. en sonunda birini aldı. kağıdı da aldı. çıkışta onları kayhana cantıkçıya götürdüm. yolboyunca raylara basarak yürüdü. özellikle dikkat ediyor rayların üzerinden gitmek için.. aslında tok olması lazım ama gene de yarım cantık yedi. yolda dönerken setlerin, cizgilerin üzerinden zıplayarak basmadan geçiyor. parkın içinden yürümek istedi. parktaki havuzbaşındaki meydanda bisikletle gezmeye geliriz yaz olunca dedim. tebessüm etti. birşeyi kabul ettiği zaman "he baba" demesi harika... evde oyuncak hikayesini seyrederken uyudu kaldı. Akşam neler olduğunu hatırlamıyorum. sanırım hatırlamaya değer birşey yok. tek aklımda kalan sevimli öcüler filmini seyrettiğimiz... sonradan aklıma geldi.. ablasıyla abisi çiğköfte aldılar. bizimki de onların yanında çiğköfteyi marula sarıp, ardından da lavaşa sardı. ama önce limon da sıktı. afiyetle yedi. anlaşılan bu çiğköfteyi tek sevmeyen ben olacağım.